Ustawa o ochronie zwierząt cz. IV
Kolejnym obowiązkiem człowieka wobec zwierząt, wynikającym z obowiązku zapewnienia ochrony i opieki, jest obowiązek powiadomienia najbliższego schroniska dla zwierząt, straży gminnej (miejskiej) lub Policji o napotkaniu porzuconego psa lub kota.
W szczególności ustawa nakłada ten obowiązek wobec napotkanych, porzuconych zwierząt pozostawionych na uwięzi. Chodzi o spotykane jeszcze sytuacje, gdy właściciel psa, chcąc się go pozbyć i łaskawie oszczędzając mu życie, zamiast oddać psa do schroniska czy organizacji zajmującej się zwierzętami, przywiązuje go do drzewa w lesie.
Wówczas zwierzę jest pozostawione de facto bez środków do życia – wody, pożywienia, możliwości ruchu, właściwych warunków bytowych. W takiej sytuacji tylko przypadkowo spacerujący po lesie człowiek może, a w zasadzie – zgodnie z tym przepisem – musi mu pomóc, o ile znajdzie zwierzę jeszcze żywe.
Należy pamiętać, że porzucenie zwierzęcia to w rozumieniu ustawy jedna z form znęcania się nad zwierzętami (art. 6 ust. 2 pkt 11 ustawy o ochronie zwierząt). Jednakże, nie każde chodzące luzem zwierzę to zwierzę porzucone – istnieją bowiem koty wolno żyjące, czy zwierzęta, które się zgubiły albo po prostu uciekły właścicielom.
Niezrozumiałym jest jednak, dlaczego ustawa ogranicza obowiązek powiadomienia służb wyłącznie do porzuconych psów i kotów, pomijając przy tym inne zwierzęta towarzyszące czy gospodarskie, jak też, dlaczego nie nakłada żadnych sankcji za jego niedopełnienie.